Sorun Kangrene Dönüşmeden-1

11 Nisan 2013 19:00

 

Op.Dr.Levent Başyiğit 

                                                                                                                                                              Türkocakları Isparta Şubesi Başkanı

 

Sorun Kangrene Dönüşmeden-1

 

                       Akil insanlar komisyonu gündeme geldiği sırada, bu heyetin işlevinin “psikolojik harekât” olacağı anlaşılmıştı.İktidar partisinin 45 milletvekilinin Güneydoğu’ya yaptıkları ziyaretin bu kapsamda planlandığı görülüyor.

                       21 Mart’ta Öcalan’ın manifestosunun okunmasıyla başlayan son birkaç haftalık süreçte, “psikolojik harekât” medya üzerinden yoğun şekilde yürütülüyor. Böylelikle kamuoyunda çözüm konusunda iyimser bir havanın oluşması, hükümetin alacağı kararlara halk desteğinin sağlanması isteniyor. Sürdürülen mektup trafiğinin ilk sonuçları tam olmasa bile ortaya çıkmaya başladı. Kim ne derse desin, Öcalan ve PKK fiilen siyasi muhatap konumuna gelmiş bulunuyor. Buna paralel olarak terör örgütü Kürt kökenli vatandaşlarımızın temsilcisi olarak kabul edilmiş oluyor.

 

Oysa BDP’nin Güneydoğu genelinde aldığı oy oranı ortadadır; son seçimlere büyük bir hazırlık ve iddiayla girmelerine rağmen, BDP’nin desteklediği adaylar %37 oy alabildi. PKK’nın baskı ve tehditlerine rağmen halkın %63’ünün örgütün yanında olmaması üzerinde önemle durulması gereken bir tablodur.

 

                  Tehditlere boyun eğmeyen milyonlarca insanın varlığını görmezlikten gelmek, onları devre dışında bırakmak telafisi imkânsız bir hatadır. Kurullar oluşturmak, milletvekillerinden oluşan heyetler göndererek toplumun tansiyonunu kontrol etmeye çalışmak yerine, öncelikle PKK’nın yerel seçimlerde Iğdır Belediyesi’ni de kazanmaları üzerine sonuçları “Kürdistan’ın haritası belirlenmiştir” diyerek sahiplenmeye kalkıştığı bu bölgede yaşayan insanların nasıl bir ruh haleti içinde oldukları görülmelidir.

 

                BDP’li milletvekilleri ve PKK’nın basındaki yandaşları, sempatizanları PKK’nın terör örgütü olmadığını, eylemlerinin terör değil, haklarının verilmemesi üzerine başlatılan bir isyan olduğunu üstüne basa basa tekrarlayıp duruyorlar. KCK ve belediyeler üzerinden çok organize bir kampanya yürüten örgüt, bölge halkına Türkiye Devleti’nin buralarda kalıcı olmadığını, bundan böyle artık sadece kendi sözünün geçeceğini anlatarak toplumu tamamıyla kontrolüne almak istiyor. Hükümet yetkilileri bu propagandaları kırma konusunu nedense fazla önemsemiyorlar. Tam tersine çeşitli vesilelerle bölgeye gelen yetkililerin, çeşitli sıfat ve meslekten insanların, yaptıkları temaslarda, düzenlenen toplantılarda olabildiğince omurgasız, eyyamcı, anayasanın ruhuna ve özüne aykırı bir üslup   kullandıkları görülüyor. Doğal olarak bu durum örgütün işine yarıyor. Bunca zamandır terörist olarak ilan edilen, siyasi uzantıları elleri kanlı olarak nitelendirilip iki ay öncesine kadar muhatap alınmayan örgüte itibar gösterilmesi otuz yıldır teröre teslim olmayan bölge insanları üzerinde travmatik bir etki yapıyor. Sonuçta kafalarının karışması, yakın gelecekleriyle ilgili kuşkular, kaygılar doğması kaçınılmaz hale geliyor.

 

         08 Nisan’da Hürriyet gazetesinde köy korucularıyla yapılan mülakatı sorumluluk duygusuna sahip herkes, özellikle devleti yönetenler dikkatle okumalıdırlar. Devlet 1985 yılından itibaren teröristlerle daha etkili mücadele yapabilmek için geçici köy koruculuğu sistemini kurdu. Halkın güvenlik güçlerine yardımcı olması amacıyla uygulamaya konulan proje kapsamında, bir süre sonra 22 ilde 48 bine ulaşan köy korucularının sayısı, son yıllarda yeni katılım yapılmamasına rağmen gönüllülerle birlikte 70 bini buldu. Bu rakam aile bireyleriyle birlikte 700 bin kişinin sistem içinde yer aldığı anlamına geliyor. Gazeteye konuşan korucuların temsilcilerinin son derece açık ve net bir sorusu var: “Devlet PKK ile barışıyor, peki biz ne olacağız?”; devamında bu soruna çözüm bulunmaması durumunda nasıl bir çıkmazla karşı karşıya kalacaklarını anlatıyorlar: “Her tarafımız kameralarla dolu ve evimizde bile silahla oturuyoruz. Hepimiz huzur istiyoruz. Kim istemez ki? Güneydoğu’da korucunun fonksiyonu askerden daha önemlidir. Asker, polis, birkaç yıl kalıp gidiyor. Ama biz hep buradayız. Benim 22 şehidim var. PKK polisi, askeri, kaymakamı serbest bırakıyor ama korucuyu bırakmaz. Bir kez hedef durumuna geldik. Barış güzel de barıştan sonra korucuların durumu ne olacak?”

 

                Devamı yarın.......

Bu haber 684 kez okunmuştur.
  Yükleniyor...