BABALAR GÜNÜ MÜ?

15 Haziran 2014 16:52

 

GÖRDÜM/YAZDIM

Hasan ÖZBEK

 

BABALAR GÜNÜ MÜ?

 

            Sevgililer günü

            Anneler günü.

            Şimdi de babalar günü.

            Günü de günü….

            Doğrusunu söylemem gerekirse, benim aklım karışıyor bu günlere!

            Sevgili; dünya onunla tatlı.

            Anne; cennet onun ayakları altında.

            Baba; ocaktır baba.

            Ana kucaktır, baba ocak.

            Onun sayesinde yanar ocak, onun sayesinde tüter baca. Tütmeyen bacalara baykuşlar tüner.

            Uğursuz sayılır baykuş!

            Baba yalnız ocak değil, ailenin arka kalesidir.

O konuştu mu, huzur verir onun gür sesi.

            Dinlendirir aile bireylerini onun ılık nefesi.

            Hangisinden vazgeçebiliriz ki? 

            Üçü de ettir, üçü de tırnak.

            Etle tırnaktır.

            İşin ilginç yanı, böyle günleri başkaları çıkarıyor ve dayatıyor. Nasıl mı?

            Baba ziyaret edilecek, ona armağan alınacaktır. Armağan nerden alınacak, bu konunun ticaretini yapan alış veriş merkezlerinden

            Çocuklar oynarken oyunda dışlanan çocuk, sizi babama söyleyeceğim, benim babam komser, millet vekili,vali diyerek övünürler. 

            Baba ziyareti bazılarının para kazanması şeklinde tamamlanacaktır. 

            Bizim geleneğimizde böyle şeyler yoktur.

            Baba uludur. Baba yücedir.

Atadır baba, ata.

Baba,ailesi için,maden ocaklarında olduğu gibi ölümü hiçe sayan fedakar insandır.

            Onun buyruğu yanlış da olsa sözünün üstüne söz söylenmez, o buyruk tutulur.

            Ne yazık ki, değişmeye başladı o kurallar. Başkalarının dayatmasıyla babaya senede bir gün belirleyip o gün anılacak baba.

            Babaya baba gözüyle bakmaktan uzaklaştırıyor evladı.

            Bu gün nice babalar, huzur evinde ömrünü doldurmaya bırakılmıştır.

            Kendi sıcak yuvasında erdemli bir yaşlılık süresi yaşayacak yerde bu ağır görüntünün altında ezilerek ve üzgün,kuşkulu yaşamaya zorlanmaktadır.

             Soyun yürümesini, neslin  devamını sağlayan o  ulu, o yüce insan beklediği, ilgiyi görememekten yoksun düşünce, evin direği olmaktan çıktığından başka üzgündür, küskündür.

           

O insan ki, 

            Senede bir gün belirleyerek anılacak kişi değildir. Her gün hatırı sorulup eli öpülecek kişidir.

            Babadır o can baba.

            Babamız sığındığımız, en sıcak, en ılık yuvadır.

Babasız geçen yaşam,eksik bir yaşamdır.Baba,sen benim için anlatılmaz bir değersin,sen benim benim yaşam boyu hep anacağım,unutamayacağım kahramansın.

 

Babalar gününü bir şiirle bitirmek istiyorum.

 

BABA

 

Yuvamızda ulu direktir baba

İpek özlü, katı yürektir baba

Testide su, sofrada çörektir baba

Babadır o can baba.

 

Azarladığında, dokunmayan,

İki vurduğunda, acıtmayan

Candan severken belli etmeyen

Babadır o can baba.

 

Evimizin huzur veren gür sesi

Her köşeyi ısıtan nefesi

Dağlar gibi arkası kalesi

Babadır o can baba.

 

Bu haber 631 kez okunmuştur.
  Yükleniyor...